دانشمندان تخمین زده اند که حدود 15 میلیارد سال قبل بر اثر عبور ستاره ای از نزدیک خورشید انفجاری عظیم در آن بوجود آمد و گاز هایی بصورت تکه های متراکمی از آن جدا شدند و در فضا با حرکت دورانی بگردش در آمدند و در نتیجه سیاره های منظومه شمسی بوجود آمدند که زمین یکی از این پدیده هاست. 4.5 میلیارد سال طول کشید تا زمین با دور شدن از خورشید ازحالت گاز بصورت جامد و بشکل امروزی درآید.
اما پس از گذشت 20 میلیون سال کره زمین شکل واقعی خود را بدست آورد که همانند کره ای آتشین و قرمز مملو از مواد مذاب بود. بر طبق فرضیه دانشمندان مواد سنگین زمین از قبیل آهن و نیکل و غیره در اثر سنگینی، تدریجاً بطرف مرکز زمین حرکت نمودند و هسته مرکزی زمین را بوجود آوردند و نیز موادی که چگالی کمتری داشتند به طرف بالا حرکت کرده و پوسته خارجی و سطح زمین را شکل دادند. درهر حال بعد از سپری شدن این مراحل، ماگماهای درون زمین آنقدر قوی بودند که مرتباً سطح ضعیف و خشکیده زمین را باز کرده و مواد مذاب خود را بیرون ریختند. این فعالیت‌ها تا زمان آرامش نسبی زمین ادامه پیدا کرد. خروج مواد مذاب موجب شد مقدار زیادی از گازها که در درون زمین محبوس بودند به سطح زمین بیایند و از طریق سطح به طرف ارتفاعات بالا صعود نموده و جو ضخیم زمین یا اتمسفر را شکل دادند.
.5 میلیارد سال پیش زمین دارای سطحی داغ قرمز و نیمه مذاب بود. پس از گذشت میلیونها سال سطح زمین شروع به سرد شدن نمود و پوسته جامدی، به دور زمین بوجود آمد. گازهای داغ و مواد مذاب از لایه های زیرین و ازطریق دهانه های آتشفشانی بیرون شده و جو ضخیم زمین را بوجود آوردند. در همین مدت شهاب سنگ های زیادی به سطح زمین خوردند و هزاران گودال شهاب سنگی را در سطح زمین بوجود آورد. و مقدار زیادی غبار به جو زمین اضافه گردید.
پس از یک
میلیارد سال زمین به اندازه کافی سرد شده بود تا بخار آب موجود در جو متراکم شده و
قطرات آن میلیون ها سال به شکل باران شدید به سطح زمین افتاد و باعث پاک شدن جو زمین
و بوجود آمدن اقیانوس شدند.
